وحید

محمدعلی شفائی

مرداد بود، 15 مرداد، اوج گرما و کار و گرفتاری، توسط پیامی که هیچوقت یادم نیست چجوری به دستم رسید به یک کافه دعوت شدم و اونجا بود که با یکسری آدم فرهیخته و دغدغه مند آشنا شدم که مسیر زندگیم را تغییر داد. اونجا متوجه شدم که جوانهای زیادی هستن که دارن راه منو میرن و کلی آزمون و خطا و کلی این شاخه اون شاخه میکنن و بقولی دارن چرخ را از اول اختراع میکنن. بعد شروع کردم به راهنمایی دوستان و اونجا بود که از من درخواست شد بصورت منسجم و کلاسه بندی شده به انتقال دانش و تجربیاتم به جوانها بپردازم. اما علی رغم علاقه ای که به اینکار داشتم، اما تو این کار مردد بودم تا اینکه پس از مشورت با چند تا از دوستان خوبم مثل محمد پیام بهرامپور به این نتیجه رسیدم که خلاء زیادی تو این زمینه وجود داره و بالاخره تصمیم خودم را گرفتم و الان در خدمت شمام. خوشحال میشم که تو این مسیر همراه ما باشید......